De Lek

We tuffen direct door Gorinchem heen. M. houdt B. bezig, of B. M., dus E. en ik zitten heerlijk op het achterdek ongestoord te praten. B. is erg blij om haar tante te zien en is niet bij haar weg te slaan.

Lunchen en diesel overschenken in Meerkerk.

Na de sluis bij Vianen verlaten we de bekende route weer en gaan we de Lek op. Prachtige rivier. De snelwegbrug van de A27 (tussen Utrecht en Vianen) is vanaf het water prachtig hemelsblauw geschilderd. Vanuit de auto merk je hem vaak nauwelijks op, maar vanaf het water is het een enorm gevaarte, hoog en heel lang.

De stuw bij Hagestijn is dicht, dus we gaan door de sluis. In de bovenste dooie arm van de Lek liggen nog wat woonscheepjes, het ziet er uit als een aantrekkelijk plekje om te wonen.

Aangezien Woudrichem gister zo druk was bellen we de jachthaven in Culemborg vast om een plekje te reserveren. We zijn net op tijd, want ze zijn eigenlijk al helemaal vol („U belt wel rijkelijk laat!”) maar we mogen langszij hun eigen sleepbootje als we daar geen bezwaar tegen hebben.

We besluiten te gaan eten in het restaurant waar I. werkt, hoewel die zelf op vakantie in Noorwegen is. E. reserveert een tafel voor 7 uur. Vervolgens kijken we waar het is en het blijkt aan de lek te liggen, ongeveer een half uur varen/lopen stroomaf van Culemborg. Er vlakbij vertrekt een veerbootje van de waterlinie wandelpaden. E. belt nog eens naar het restaurant of we M. en B. vast af kunnen zetten, en het restaurant denkt van wel.

Als we langs de steiger komen is het veerbootje net naar de andere, dus we kunnen snel even M. en B. op de wal zetten en varen dan door naar de jachthaven.

Bij de jachthaven moeten we eerst 180 graden draaien de haven in, en dan tussen de jachtjes door en dan weer 180 graden draaien om met onze neus in de richting van de rivier langszij het sleepbootje te liggen. Ik besluit het gewoon te proberen (ipv met de hand keren na aanleggen) en omdat het zo goed als windstil is leggen we het bootje in één vloeiende draai zo langs de sleper. Ik doe mijn best om te kijken alsof het altijd zo gaat.

Daarna heerlijk gegeten in ’De Veldkeuken’. B. had weer een restaurantvriendinnetje, waarmee ze de vestingwerken, het is weer eens in een vesting, op en af rent.

7-8-2013: We vertrekken rond half negen achter een ware exodus van jachtjes. We vermoeden dat iedereen op buienradar.nl gekeken heeft en voor de bui binnen wil zijn ofzo, want anders zijn we meestal de enigen die zo vroeg vertrekken.

Nadat de vloot jachten vertrokken is varen we geheel alleen op de Lek, en na Wijk bij Duurstede de Nederrijn. Het begint steeds harder te regenen maar de rivier is toch ook met dit weer erg mooi. Halverwege Rhenen zie je de Utrechtse heuvelrug opdoemen aan de horizon. Indrukwekkend om te zien, zo’n voor nederlandse begrippen hoge heuvelrug in verder vlak land.

Als we aankomen in Rhenen begint het echt hard te regenen, dus we duiken naar binnen en komen de rest van de dag niet meer buiten. We doen spelletjes en lezen en zetten pannetjes onder diverse plekken waar het lekt. Het bootje is redelijk lekdicht, maar een hele dag regen is te veel.

8-8-2013: We vieren B.’s 4½ de verjaardag, met 4½ ballon en een half verjaardagslied. Verder gaan we de hele dag naar de dierentuin.

Als we ’s avonds terugkomen bij de steiger ligt er een mooi scheepje achter ons. Een waalschokker. De eigenaars wonen er half om half op en hebben het bootje 6 jaar geleden van de sloop gekocht. Het verbaast me dat je 6 jaar geleden nog waalschokker casco’s van de sloop kon kopen. De man heeft het helemaal zelf opgeknapt, met veel staalwerk. Mooi scheepje en leuke mensen, dus we drinken gezellig thee bij ze en zij bezichtigen ons na een hele dag binnenspelen volledig ontplofte huishouden.

Om 12 uur wordt B. wakker om naar de WC te gaan. Als ik haar weer instop geeft ze me haar pop Meisje en zegt half slapend: „Meisje moet weg, die past niet in mijn verhaal. Ik wil nog even mijn verhaal afmaken.” Duidelijk nog half dromend.

9-8-2013: We varen ’s ochtends naar Wageningen. Aardige havenmeester en een bilgewaterpomp, dus we pompen gelijk een deel van de afgelopen 3 maanden naar binnen gelopen regen weer weg. Jammer genoeg zuigt ie niet zo heel goed, dus we krijgen maar de helft er uit.

We fietsen naar het centrum, en gooien onderweg nog een briefje bij B. en J. door de deur of ze morgen thuis zijn. Als we op de kaart staan te turen om te bepalen wat de beste fietsroute naar station Ede-Wageningen is worden we aangesproken door S. die we kennen van Balfolk, ze is in Wageningen om haar thesis te schrijven. Als we met haar staan te kletsen over de beste route naar het station spreekt een man ons aan: „Ik hoor dat jullie naar het station moeten? Ik moet even een bibliotheekboek wegbrengen hierachter en dan fiets ik de kortste route naar het station, jullie kunnen wel meefietsen.” De man fietst flink door, dus we komen wat bezweet maar wel lekker snel op het station aan waar we de trein naar Zwolle nemen voor B. [21]  [21] mijn moeder’s verjaardag.

R. is er ook met haar dochters M. en E. van 6 en 2½, en Brechtje speelt de hele middag en avond met M. en E.

10-8-2013: ’s Morgens speelt B. met M. en E. in het hoge gras. Als we weer willen vertrekken zegt B. „Ik wil nog niet weg, want dit is echt het leukste spel wat ik altijd heb gedaan!” Desondanks vertrekken we ’s middags weer naar Wageningen. We eten bij B. en J. [22]  [22] Als we B. vertellen dat we bij B. en J. gaan eten vraagt ze: „Praten ze wel nederlands?” „Ja hoor” „Dan wil ik wel bij ze eten!” en ’s avonds komt R. op bezoek, erg gezellig tot laat gekletst met lekkere biertjes.

11-8-2013: 3 uur varen naar Arnhem. B. maakt een mooie tekening: „Dit ben ikzelf toen ik 4½ was!” De rest van de dag fietsen we tussen de buien door door het centrum van arnhem. We bezoeken de Walburgiskerk, waar we net te laat komen voor een fado concert, maar nog wel de tentoongestelde kunst kunnen bewonderen.

We gaan langs bij mijn collega R. die in Arnhem woont. B. wilde altijd al eens graag zien waar ik werk en slaap. We eten daar en kletsen nog gezellig.

12-8-2013: We gaan met de trolleybus naar de dierentuin. Burgers’ Zoo dit keer. Prachig aquarium en ook de Woestijn is mooi. Leuk van deze dierentuin is dat ze met thema’s werken in plaats van enkele dieren in een kooi. Het aquarium heet ’Ocean’ en er zitten heel veel vissen in een groot aquarium, dat je vervolgens op verschillende dieptes bekijkt. En ook in de ’Bush’ zitten veel dieren door elkaar.

De dieren hebben grote hokken, met ook altijd wel een verstopplekje. Daardoor kan je ze niet altijd zien, maar wel prettig voor de dieren.

Om 17:30h maakt B. nog een vriendinnetje , waarmee ze de laatste anderhalf uur in de speeltuin speelt. Ik ren intussen vlug nog een rondje langs de chimpansees, hier zit de beroemde groep uit het boek van Frans de Waal. De chimpansees zitten er idyllisch bij in het gras in de avondzon. Ze zien er erg ontspannen uit. Een beetje alsof ze denken: „Hè hè, de dag zit er weer op, doe mij maar een pilsje.”

Na de hele dag dierentuin zoeken we een pizzeria. Een vrouw waar we het aan vragen beweert dat er geen is in Arnhem („gek eigenlijk, nu ik erover nadenk”) maar met even kijken vinden we er twee binnen een straal van 50 meter van het vraagpunt.