Orfest en de Linge
8-6-2013: Orfest. Brechtje zeurt Edith net zo lang aan haar hoofd dat ze samen met haar wil zwemmen dat E uiteindelijk toegeeft en ze beiden te water gaan. Brechtje’s vriendin T. is er ook dus moet ze haar gele ’Damada-jurk’ aan [2] [2] Ik ben vorig voorjaar met B. en T. en T.’s vader W. naar Damada geweest, waar B die jurk speciaal voor gekocht had, dus die jurk is in B.’s beleving sterk gekoppeld aan T.en ze speelt en danst de hele dag met T. Later komen ook de Kinderen van Rob uit Zwolle nog E. en A., waarvan de jongste A. even oud is als B. De vier meisjes rennen in een groepje over het festivalterrein, erg leuk. Als T. aankondigd dat ze weer vertrekt komt Brechtje meteen bij Edith verklaren dat ze nu haar roze bloemetjesjurk aan wil, omdat A. ook een roze bloemetjesjurk aan heeft. B. en E. en A. rennen nog tot 9 uur over het festival en hebben de grootste lol. B. en A. allebei in oranje zwemvest. B. omdat ze van ons moet en A. uit aansluitend modegevoel. Het weer is prachtig, veel kennissen, fijne muziek, prima dansvloer en weer lekker bier. Om half 10 slaap B als een roosje in de tent, door alle muziek heen, ze vindt het zelf prettig dat de muziek in de tent goed te horen is, dan heeft ze niet het gevoel dat ze weg is van het feest. Edith houdt het vol tot een uurtje of 2 en ik blijf nog tot een uur of 4 met een aantal mensen muziekmaken.
Dansfeest...
9-6-2013: In de ochtend kan Brechtje nog even spelen met A. daarna gaan alle festivalgangers weer weg. Wij blijven nog even hangen om te helpen met opruimen en afbreken.
10-6-2013: Nog meer opruim werkzaamheden en kampvuurtjes stoken met een biertje erbij. Erg genoeglijk en het beginnen echt zomeravonden te worden. B. slaap heel braaf in haar tentje dus we hebben heerlijk rustige zomeravonden bij het kampvuur. Edith rijdt (met een geleende auto) nog even naar de jachthaven heen en weer om nog een dag langer te boeken. De havenmeester is nog steeds enthousiast en vertelt dat ons bootje voor levendige discussies bij het havenkantoor zorgt. Sommige mensen vinden het een prachtig romantisch bootje (zoals ook de mensen twee plekjes verderop die al zeiden dat ze ’nog wat van ons konden leren omdat het allemaal veel simpeler kon’.) Terwijl er ook iemand was die zijn dure jacht niet naast ons wilde leggen. Misschien bang dat roest besmettelijk is? B. kijkt tot haar grote genoegen de halve dag sesamstraat DVD’s en ’helpt’ C met de boekhouding van het festival door op de juiste momenten niet te kletsen.
11-6-2013: Na een uitgebreid ontbijt van opgebakken crêpes, de laatste bretonse band had 7 pakjes van 12 voorgebakken crêpes achtergelaten, en koffie gaan we rond 12 uur weer terug naar ons bootje waar ik door een stuurfout bij het achteruit uit de haven trekken met het houten stootblok van het zwaard achter de kade blijf hangen, waardoor dat van zijn bouten af splijt. Jammer en onze reputatie bij de havenmeester zal gelijk wel weer een deukje hebben opgelopen, maar ja we zullen een nieuwe maken. We moeten de ander er ook maar af halen, want je blijft er wel erg gemakkelijk mee haken. Daarna varen we door tot Heukelum en gaan op de fiets nog boodschappen doen en naar het glasmuseum in Leerdam. B. is na 5 dagen festival volledig doorgedraaid en ratelt aan een stuk overal doorheen: ’mammamammamamma kijk ik doe dit kijknou ik kan dit al mammamamma ik doe een wedstrijd doe je mee pappa doe je ook mee ik wil eigenlijk dat wel kopen ik mag ook nooit wat kopen ’. Wij (vooral M) worden er een beetje moe van, dus we zijn wat kribbig. ’s Avonds in bed is ze zo moe dat ze opeens begint te huilen. ’Wat is er liefje?’ , ’Mamma, ik vind jou eigenlijk zo lief dat ik liever met jou wil trouwen dan met mijn vriendjes. Ik vind jou liever dan al mijn vriendjes, en pappa eigenlijk ook’. Nadat we haar verzekerd hebben dat we haar ook het allerliefst vinden, en dat ze zelfs zonder trouwen voor altijd bij ons hoort valt ze met 3 knuffels in haar armen (’mijn knuffels zijn eigenlijk ook wel heeel erg lief’, ze moet er bijna weer van huilen) in slaap. Morgen komt mijn neef met zijn twee dochters misschien nog langs, dus dan wordt ze nog 1 dag nog vermoeider. Daarna moeten we het maar even kalm aan doen en niet teveel uitjes plannen.
12-6-2013: We varen door tot vlak voor Beesd, waar mijn (M) neef J. met zijn dochters H. en S. aan boord komen. De drie meisjes zijn erg blij elkaar te zien en spelen aan een stuk door, so nu en dan Edith beklimmend terwijl ze probeert te sturen. Brechtje en S. stoken elkaar op tot woeste stoeipartijen. We varen door tot bij Tricht (bij de spoorbrug naast station Geldermalsen) en blijven daar liggen bij de kade van het restaurant. Als we ook daar eten kunnen we blijven liggen voor de nacht. I. komt ook eten dus dat is heel gezellig. De meisjes hollen gillend als kleine gierzwaluwtjes over het terras. Daarna brengen we ze nog even thuis. Groot verdriet bij B. Dat H. en S. morgen were naar school moeten en dat ze dus daar niet kan blijven slapen en nog meer spelen. Van de herfst maar eens logeren misschien.
De nichtjes. Ook de pop in zwemvest.
13-6-2013: We varen nog even door tot de brug van G’malsen en keren dan weer om. Met wat miezerig weer terug de Linge af.
B. heeft geen zin om zich aan te kleden.
We stoppen bij Asperen naast een stuk van de oude stadmuur. Jaja, Asperen is een stad want het heeft stadrechten! De oude stadomwalling is nog bijna helemaal te volgen en de nieuwbouwwijk ligt los van de rest van Asperen, dus je kan je met enige moeite voorstellen hoe het in de middeleeuwen geweest is. Grappig is dat, we hadden altijd het idee dat je in Frankrijk of Duitsland veel meer oude stadmuren en kastelen ziet dan in nederland, maar als je zo langs de oude zuiderzeekust vaart en vervolgens door de Nieuwe Hollandse Waterlinie dan zijn er toch wel erg veel mooie vestingstadjes over. We bezoeken fort Asperen, dat aan de overkant van de Linge ligt. Het hele fort wordt opgeknapt. Aan de ene kant niet meer zo romantisch overgroeid als de vorige keer dat we er waren, aan de andere kant leuk omdat je er nu in kan. Binnen is een kunstinstallatie ontworpen door de stadbeijaardier van Den Bosch. Erg mooi. Overal in het fort zijn klokken opgehangen die door een soort electronische rateltjes worden aangeslagen. Dat geheel wordt vanuit een computer bestuurd die een muziekstuk speelt op alle klokken. De klokken galmen door het gebouw. Sommige tonen beginnen helemaal te resoneren als ze lang aanhouden. Door de opzet van het fort, cirkelvormig met allemaal verbonden kamertjes rond een centrale schacht, hoor je het muziekstuk zich als het ware verplaatsen door het gebouw. Daarna fietsen we weer terug naar ons bootje, over de sluizen in de Linge. Het is mij niet geheel duidelijk waarom er hier zo’n enorme dijk ligt met twee van die zeesluis achtige sluizen erin. Waarschijnlijk is het hoofddoel om de Linge te kunnen afdammen en zo het bovenstroomse gebied onder te zetten voor de waterlinie, maar overal staat nou juist dat de waterlinie optimaal werkt met een diepte van 40cm, te diep om te waden en te ondiep om te varen, dus waarom dan van die enorme sluizen? We komen er niet achter en de mensen bij het fort hebben er duidelijk nog nooit over nagedacht.
Staatiefoto bij Asperen. Het achterdekje is inmiddels geschilderd en ook de ’gangboordjes’ zijn niet meer groen.
Fort Asperen.
14-6-2013: We geen eerst nog even naar de bakker en uitgebreid ontbijten. B. wil nog niet weg en we besluiten nog een uurtje te blijven. Ik (M) fiets met B. naar de overkant om een foto van het bootje te maken, en vervolgens met wat omzwervingen weer terug. Als we terug komen blijkt een bruidspaar ons bootje als romantisch decor genomen te hebben. De fotograaf vroeg E. of ze het bootje even mochten gebruiken voor de fotoshoot, en voegde eraan toe: „Dat heb je vast iedere week, met zo’n mooi bootje.” Wij trots natuurlijk. Ons schilderwerk heeft duidelijk de romantiek nog niet aangetast, ondanks dat wij het soms bijna te netjes beginnen te vinden. Ook het naambordje met jaartal (1890 dus) zal wel helpen om het bootje op waarde te laten schatten.
We leggen in Gorinchem aan net na de Korenbrug, vlak na de historische haven, vanwaar we alweer vrolijk toegewuifd worden.We gaan informeren bij de sluiswachters hoe het staat met de stroom. De ene is voorizhtig positief, en de ander zegt dat er nog 7 a 8 km/h stroom staat. Te veel voor onze 8.5 km/h topsnelheid. Maar zondag zou het wel moeten gaan als we rekening houden met de getijdestroom, bij wassend water is de stroming hier wat minder. Dit zou betekenen dat we zondagochtend om 6:30h moeten vertrekken, dus we moeten morgenavond waarschijnlijk door de sluis en dan in de buitenhaven gaan liggen als dat kan. De meest pessimistische sluiswachter zegt nog, als het niet gaat laat je je gewoon meespoelen en ga je bij Werkendam weer erin, dus dat kan ook nog. Een woonscheepje wat een eindje verderop ligt is vandaag vanaf Dordrecht gekomen en schat de stroom op 5 a 6 km/h, dus dan zou het wel gaan.
’s Avonds tot groot genoegen van B. defilé van de avondvierdaagse met allemaal fanfares. B. is weer flink woest en schopt tijdens het eten per ongeluk haar soepkom om en krijgt de hete soep over haar voet. Gelukkig zitten we op de steiger te eten, dus ik pak haar meteen op hen hang haar over de rand met de voetjes in het water. Daarna nog een tijdje nakoelen in een emmer water en het is goed afgelopen, alleen een klein beedje rood. Een vrouw uit een huis tegenover komt een praatje maken en zegt dat ze indien nodig nog brandzalf in huis heeft, dan moeten we maar aanbellen. Wat kom je toch veel aardige mensen tegen op zo’n reis. B. zingt een lied: „Ik woon hier niehiet, ik ben hier met vakantie met dit schip. Met het kleine boohootje. Dat is het vakahantie boohoohtje van de ouders van mijn papaaa. En nu is dit lied afgelohopen!”. Terwijl ik dit opschrijf verteld B. me nog even van het ’Bruidspaard’, dat ik het niet vergeet op te schrijven.