Woudrichem en de Maas
17-6-2013: We lummelen de hele dag wat op ons bootje rond en schilderen wat. Boodschappen bij een supermarktje in een soort bouwkeet, erg goed voor het franse vakantiegevoel. De havenmeester komt langs en we krijgen warempel korting omdat we een historisch vaartuig zijn. 36.15E voor 3 nachten ipv 1.50 per meter nacht + touristenbelasting (wat op bijna 60 euro zou uitkomen waarschijnlijk). B. en ik zwemmen, het zwemmen in zwemvest gaat B steeds beter af en ze wil de hele dag wel. B is uiterst opgewekt dat we niet meteen weer doorgaan. We komen de steiger haast niet af, gaan niet eens naar de speeltuin, waardoor ze helemaal tot rust komt. Ze doet de hele dag wedstrijdje: „Klaar voor de slag, ga maar, Start! Bij deze wedstrijd mogen sommige mensen op hun hardst rennen en sommige mensen niet. Jij mag dat niet, alleen kleine meisjes mogen dat.”
E. schildert de kuip licht grijsblauw. Ik en B. vinden het erg mooi, maar E. moet er nog wat aan wennen. Het voordek komt ook in de eerste laag verf. Nog even en het bootje is helemaal klaar en we kunnen ons met het afkrabben/bijplekken van het opbouwtje bezighouden.
18-6-2013: Ik sta vroeg op en haal nog wat spullen bij een lokale bouwmarkt. Mooi fietstochtje over de merwede dijk. Daarna gaan we met de veerboot naar Gorinchem om ijsjes te eten en meer boodschappen te doen. Het plan is om de fietsen we mee te nemen voor noodgevallen, maar bij de veersteiger te laten staan en lekker te slenteren. Jammer genoeg vergeten we dat en kopen bij de watersportwinkel een echte puts en een zwemtrapje, waarna we dus met de fiets aan de hand verder moeten. Vervolgens is Edith’s band lek. In Gorinchem is dus één fietsenmaker en die is op dinsdag, vandaag dus, dicht! Dus lopend maar weer naar ’huis’ (zelfs B. zegt al „Nu wil ik weer naar huis” als ze het bootje bedoelt) en verder schilderen en zwemmen. B. is erg blij met de zwemtrap en klimt in en uit. Ik ga met haar zwemmen en neem de schade van onze aanvaring met de stenen op door te voelen. Het lijkt beperkt gebleven to krassen in de teer. ’s Avonds gaan we op zoek naar een terrasje om biertjes te drinken in deavondzon, maar dat heeft Woudrichem niet. Uiteindelijk belanden we in het cafepaviljoen van de camping waar de barman en een paar vaste klanten elkaar goedmoedig uitschelden. B. mag wat uitzoeken uit een grabbelton en kiest een soort blaashelicoptertje. Uiterst gelukkig gaat ze mee terug naar ons scheepje.
19-6-2013: Vandaag gaan we naar slot Loevestein. Vanaf Woudrichem gaat een voetveer over de Afgedamde Maas en dan fiets je door de weilanden naar het kasteel, erg mooi. Loevestein is een mooi middeleeuws kasteel midden in hollandse waterlinie vestingwerken. Er zijn gidsen die dingen vertellen over het kasteel, en je kan erbij gaan zitten als je wil, een erg prettig systeem. Ze vertellen dat er na de bouwer nooit meer iemand gewoond heeft, maar dat het kasteel altijd een militaire voorpost van Holland geweest is. Daardoor is het kasteel na de bouw in de 14e eeuw nauwelijks verbouwd. Bij het verhaal over Hugo de Groot ziet B. er kennelijk wat onrustig uit, want de gids vraagt haar of ze een privé kinderverhaal wil over 20 minuten. Dat wil ze erg graag en de komende 20 minuten trekt ze aan onze hand: „Snel snel, anders zijn we te laat voor mijn eigen verhaal”. Daarna naar huis voor 2e lagen verf en boodschappen. ’s Avonds naar het pannekoekenschip. Dat blijkt een mooie aaneenschakeling van dekschuiten te zijn met een speelhoek en alweer kado’s uitzoeken, dat is kennelijk normaal hier. Ze zoekt zeer gedecideerd twee bijzonder lelijke balvormige knuffeltjes, „knuffies” zegt ze zelf, uit. Een van de aangeknoopte schuiten is een niet ingetimmerde hasselter aak, waar je in het ruim zo tussen de spanten zit, erg leuk. Lekkere pannekoeken ook. Daarna naar bed. Op de fiets bereiden we B. vast voor dat we morgen weer verder gaan. „Zullen we dan gaan varen terwijl je nog slaapt?”, „Jeuh, da’s wel goed hoor.” We komen nog langs een beeldje van Jacoba van Beieren waar B. inmiddels haar hart aan heeft verpand. „Mag ik nog een keer met de jonkvrouw op de foto? Ik heb mijn prinsessenjurk nog aan van het kasteel.”
B. (en E.) en de jonkvrouw.
20-6-2013: Voor vanmidag is zwaar onweer voorspeld en we willen graag Heusden halen, dus we gaan heel vroeg weg. B. was ’s nachts bij ons in bed gekropen, maar laat zich om zeven uur zonder morren terug stoppen in haar eigen bed en slaapt lekker door. Onze aankondiging dat ze mag uitslapen terwijl we varen heeft kennelijk effect gehad. Een mooie ochtend. Heiïg en warm en windstil. De Wilhelminasluis heeft graskanten en zit vol fluitende vogeltjes, erg leuk. De Afgedamde Maas na de sluis begint langzamerhand een ander karakter te krijgen dan we gewend zijn omdat er langs lange stukken geen dijk ligt. B. slaapt tot 10 uur uit. En om half 11 komen we (nog zonder ontbeten te hebben zelfs) aan in Heusden, wat alweer een enorme vesting blijkt te zijn, compleet met molens op de wallen. Na havengeld betaald te hebben fietsen we door naar de speeltuin in de kasteelruïne van Heusden, waar B. de dag begint met speeltuin en picknick brunch, dus de dag kan niet meer stuk.
Heusden.
We eten vroeg en lopen daara bijna heel Heusden rond over de hoge stadswallen. Strijklicht en kwinkelerende vogeltjes, weidse uitzichten over de omliggende weilanden en wateren. Heerlijk warm en windstil.
Op de stadswallen.
21-6-2013: We vertrekken weer vroeg, om 7:30h, en varen tegen de Maas op richting Den Bosch. De stroom valt mee en we hebben harde wind mee, dus we halen 6.5 km/h. We zijn vlot bij de Henriëtte sluis in de Gekanaliseerde Dieze, maar daar duurt het vervolgens twee uur voordat we door de sluis kunnen omdat de sluiswachter tot twee keer toe fout inschat dat we nog wel bij twee grote vrachtschepen zullen passen wat dan niet zo blijkt te zijn. Een groot containerschip, geladen met lege containers dus erg windgevoelig, moet vol gas op de boegschroef geven om niet tegen ons aan te komen. Het roer krijgt de volle laag en het touwtje waarme we het vast hadden gezet trekt knerpend en krakend strak. Het roer lijkt het overleefd te hebben. Het ’kwispelt’ een beetje (dwz het roer bijft wat achter bij het helmhout) maar dat deed het de hele tijd al en lijkt niet erger geworden.
Een groot kotter-achtig twee verdiepingen jacht komt achter ons liggen bij de sluis. Het blijkt een woonschip de zijn en de bewoners varen al flink lang rond op de Rijn en omstreken. Tot onze verbazing als ze naast ons aanmeren in de sluis gaat dat gepaard met veel zenuwachtig geroep en getier („Links! Links! Nee LINKS ZEG IK JE!”, „ JAJA ik kan niet aan twee kanten tegelijk kijken” etc.) en ietwat onhandig gedoe met de touwtjes. Wij voelen ons al weer een stuk betere schippers, want we schampen wel eens wat maar maken er ons in ieder geval niet zo druk over. Later horen we dat krassen in de lak bij hun schip een verfbeurt van 6000 euro in een loods betekent. Dan zouden wij ook wel wat zenuwachtiger zijn! Het is voor ons echt onbegrijpelijk waarom je je schip in zulke lak zou zetten.
We komen aan het begin van de middag aan in Den Bosch, waar we in de buitenhaven liggen. Hier blijven we nog even, want het weekend wordt het vies weer.