Den Bosch en de Zuid-Willemsvaart

23-6-2013: We slapen uit en gaan de hele dag naar het zwembad en daarna uit eten in een restaurant waar we bediend worden door een dubbelgangster van Hanneke Matthes. Ze lijkt er zo op dat ik zelfs vraag of ze familie in de buurt van Zwolle heeft gehad, maar nee.

24-6-2013: We krijgen B. & J. (Martijn’s ouders) op bezoek, erg gezellig. Ze bewonderen ons schilderwerk en zien met plezier hoe we op het bootje ronddreutelen. ’s Avonds nog langs de Sylvester stripwinkel en daarna ertegenover koffiedrinken in een heel leuk koffiehuisje (Voltaire). B leest eerst een boek over zelf te knutselen dino’s, maar „dat is van de naaiclub en net nieuw, dus die alleen lezen als het heeel netjes kan”. Maar er zijn ook allemaal prachtige speelgoedjes waar ze mee mag spelen. Heerlijke koffie en zelfgemaakte cake. Jammer genoeg laat B. een sneeuwbol kapot vallen. De eigenaresse geeft B. opdracht om als ze nog eens langskomt een vervangend mooi speeltje mee te nemen en vertelt dat ze bijna al haar speelgoed zo verzameld heeft.

25-6-2013: We varen lang. De Zuid-Willemsvaart wordt vlak voorbij Den Bosch verbreed waardoor er allemaal wortels en riet in het water liggen. We raken een paar keer een stuk hout met de schroef (TOINK) en al gauw hebben we de schroef vol gras zitten. We proberen het kwijt te raken door achteruit te slaan. Dat scheelt iets, maar onze topnelheid zakt naar 5.8 km/h. Dat is wat jammer, want het kanaal is niet erg interessant en de ligplaatsjes liggen ver uit elkaar, maar ja we komen er wel.

Rond half twee komen we aan in Veghel. De havenmeester zegt: „Doorvaren en naar links, daar moeten jullie hem leggen!” Dus dat doen we dan maar. „Één nachtje blijven?” „We wilden even lunchen en dan kijken of we nog puf hebben om verder te gaan.” „Dat is niet de bedoeling. Dan kan je hier niet blijven liggen! Als ik dat geweten had had ik jullie langs de muur gelegd.” (Wij denken: had dan ook meteen gevraagd wat het plan was, maar ja) Na enig soebatten mogen we of MAXIMAAL 10 minuten op dit plekje blijven liggen, of verkassen naar ’de muur’ en dan uiterlijk een uur nadenken wat we willen want „anders moet ik anderen weg gaan sturen en ik zit hier voor mijn brood”. Wij hoeven er niet al te lang over te denken. We halen het gras uit de schroef en vertrekken weer (de haven was n.b. half leeg, het was echt niet alsof we het laatste plekje bezet hielden). Die havenmeester heeft het goed voor elkaar, want er is ongeveer 1km prima lege kade beschikbaar maar daar staan overal bordjes „alleen voor beroepsvaart”.

We varen door tot Aarle-Rixtel, waar het nog gratis liggen is ook. Volgens de zeurende havenmeester was dat hooguit 2 uur varen. Waarop wij zeiden „ah, voor ons dus 3” Maar hij hield vol dat het twee uur varen was, we hebben er uiteindelijk 3.5 over gedaan. Alle officiele plekjes zijn op, dus we liggen aan onze 2 ankers en twee in de grond geslagen stukken panlat. Morgen vroeg op en door naar Weert, weer een lange tocht, maar volgens de kaart zijn er verder geen aanlegplekjes voor recreatievaart meer tot aan Nederweert. Net als we in bed willen kruipen bedenk ik dat we bijna geen diesel meer hebben. Gelukkig is er een 24 uurs tankstation vlakbij.

26-6-2013: We staan extra vroeg op zodat we vast een flink stuk kunnen varen voor B. wakker wordt, want volgens de kaart zijn er geen plekjes meer tot Nederweert. om 7:10h liggen we voor de sluis van Helmond. We drukken op de knop, maar er gebeurt niks. Edith gaat kijken op de sluis ,gelukkig zit hier de centrale post vanwaar alles tot aan Weert bediend wordt, „Oeps, ik had het signaal wel gezien maar had hem even weggedrukt tot ik klaar was met een andere sluis, en toen ben ik hem vergeten.” De sluis is groot, met flink verval, en het schutten zelf duurt ook nog 25 minuten, waardoor we uiteindelijk pas om 7:50h weer door kunnen varen. In een poging om B. door te laten slapen hebben we de motor al die tijd door laten lopen, want onze ervaring is dat ze wakker wordt zodra je de eerste keer de motor uit zet. Jammer genoeg wordt ze vlak voor de volgende sluis, om 8:10h, alsnog wakker omdat ze moet plassen, maar dankzij het laten laten lopen van de motor toch nog een uur extra slaap. De rest van de dag extra vlotte bediening, dus dat was dat kwartiertje wachten wel waard.

Grote sluis bij Helmond. Halverwege het schutten.

Mooie rustige tocht, het eerste uur van 6 tot 7 nog met mooie nevelslierten over het water. De oevers van het kanaal zijn woest begroeid met groot hoefblad en riet, erg mooi, waardoor de dikke N-weg die erachter ligt nauwelijks opvalt (en je hoort hem ook niet echt boven ons eigen motorkabaal uit). Vlak voor Nederweert zijn werkzaamheden aan de brug, en de bijbehorende sleepboot komt uit België! Ons eerste belgische schip. Later in de avond passeert er ook nog een belgische (excuus VLAAMSE, aan de vlaggen te zien) spits.

Wilt u naar België, of toch liever Tilburg?

Als we aankomen in Weert staat er bij de jachthaven: „Verboden voor schepen langer dan 10m”, Wij verklaren glashard dat we 10m lang zijn en varen er toch in. De havenmeester/brugwachter parkeert ons pal naast de ingang, waadoor het roer nogal uitsteekt voor alle in en uitvarende jachten. Gelukkig zijn de plekjes flink breed, dus we leggen het bootje diagonaal erin en dan gaat het wel.

De mensen van het jacht naast ons klagen over de overregulering. Vroeger lag iedereen gewoon in een lange rij langs de kade van het kanaal, gratis en voor niks en zonder voorzieningen. En toen is in ’95 dit haventje gegraven met europese subsidie ter bevordering van het tourisme en nu moet je dus betalen en kan je er niet meer in als je langer bent dan 10m. Het valt sowieso op dat echt elke meter oever in nederland inmiddels van „verboden aan te meren” of „hier betalen” bordje is voorzien. De tijd dat je aan een kade gewoon mocht liggen is helaas voorbij en die bureaucratie zal vast niet vanzelf weer afgeschaft worden. Wel een aardige havenmeester en de kosten vallen mee (7 euro/nacht ipv de 13 die we in Den Bosch betaalden).

We zijn blij dat we al om 13:00h aangekomen zijn, want rond 17:00h is het haventje vol, en nieuw aankomenden worden doorgestuurd (België in?).

De hefbrug hiervoor is voorzien van een heel komisch amechtig belletje. Elke keer dat de brug open gaat zegt het prrt...prrin...pring...prt.. net zo lang tot de brug weer dicht is, net alsof hij hijgend en puffend open gaat. En wat geluidjes aangaat: bijna alle jachten hebben tegenwoordige een boegschroef en vooral in dit soort haventjes, in Heusden was het ook al, is het boegschroefgeloei niet van de lucht. Dan hebben ze nb alle touwtjes al vast en dan nog hoor je „rrrrt, rrrrt, rrrrt, grgrgrgrt”. Het zal wel moeilijk te bedwingen zijn om je bootje niet precies recht te leggen als je er een hebt.

27-6-2013: E. gaatmet B. op bezoek bij J. en F. zodat B. lekker kan spelen, terwijl ik mij bezighoud met de marifoon nu echt in orde maken voor we België in gaan. We verwisselen gelijk de gasfles, hoewel hij nog niet helemaal leeg is, want er zit een ijzerwarenhandel met gasflessen naast het haventje.

Als ik op de brug sta om bij de brugwachter nog een nacht te betalen zie ik in de verte een hasselteraak liggen met een zeer bekend uitziende kop, het lijkt het schip van E., mijn vroegere buurman uit groningen, wel. Als ik ga kijken zie ik dat het een ander schip is, maar de kop lijkt er erg op. Ik maak een praatje met de bewoner. Hij komt uit Rotterdam en vaart het schip in zijn eentje. Een echte bootjesfanaat met een baard en een werkplaats, erg leuk om weer eens mee te praten na al die jachtjes met parelkettinkjestypes erop. Mooi gerestaureerd schip en hij kent E. wel van reünies van de vereniging met de lange naam [3]  [3] De Landelijke Vereniging tot Behoud van het Historisch Bedrijfsvaartuig, LVBHB.. Ook veel andere gezamelijke kennissen in de woonschepenwereld.

’s Avonds bekijken we de kaart van België en besluiten om toch te proberen rechtsaf te slaan in Bochholt en dan naar Brussel te varen en het Hellend vlak van Ronquières te nemen. Met wat doorvaren zou het net moeten kunnen, maar het betekent wel dat we iets meer ’haast’ moeten gaan maken.